دلبر آن به که کسش نشناسد

ماه سی روزه به از چارده شب

مست به عاشق و پوشیده چنانک

دل هم از درد به جانی به از آنک

بخ بخ آن بختی سرمست که کس

کو سواری که شود کشتهٔ عشق

عاشق از روی شناسی به بلاست

عشق را مرغ هوائی باید

استخوانی طلبد جان همای

آسمان هرچه بزاید بکشد

روستم بین که به خون ریز پسر

خوش نفس دارد خاقانی لیک