دل از آن راحت جان نشکیبد

چکنم هرچه کنم دل کند آنک

دل نیارامد و هم معذور است

گرچه خون ریزد دل دار نهان

سینه از زخم سنانش نالید

گرچه پروانه کند عمر زیان

دل چنان با غم او انس گرفت

چند گوئی که ز وصلش به شکیب

من سگ اویم و نالم به سحر

دل خاقانی از آن یار که نیست

چون گدا را نرسد دست به کام