کو ز شرف کعبه وار قطب کمال است

جامهٔ احرامیان که کعبهٔ حال است

خاست مرا آرزوش قرب سه سال است

کوست عروسی که امهات جبال است

یعنی بکرم من این چه لاف محال است

بکر کجا ماند این چه نادره حال است

صومعه دارد مگر فقیر مثال است

چادر از آن عیب پوش بینی زال است

بکر نه ای شرم داشتن چه خصال است

بفکن خاقانیا که بر تو حلال است