هر زمان صدری تو را خاک در است

نعل یحموم توام تاج سر است

خاک درگاه توام آبخور است

زان تبم رفت و عرض برگذر است

ور تو گوئی ز دو مرسل اثر است

صدر عیسی دم یوسف نظر است

که در آن خانه چه ماده چه نر است

که در این خانه چه خشک و چه تر است

که فلک بر دل من چاشت خور است

گرچه بس ساختهٔ مختصر است

لیک پالودهٔ تر بیشتر است

کوفته سینه و بریان جگر است