سر فراز است بلکه تاجور است

همچو نون والقلم همه کمر است

چون سخن های او بلند سر است

که چرا دسترس همین قدر است

مختصر عذرخواه مختصر است

از من و شعر شرمسارتر است

کان طمغاج و باغ شوشتر است

هر تراشش ز کلک او گهر است

فیض طبع مرا نویدگر است

این قدر فتح باب ماحضر است

مهر بر سیم و نقش بر حجر است