مرفق دهم به حضرت صاحب قصیده ای

از خلق جعفر دومش آفریده حق

کز رشک سحرهاش ز حیرت رودبه عجز

گر شعر من به شاه رساند که دولتش

تیغش لباس معجز و ایمان برهنه تن

نه چرخ هشت بیدق شطرنج ملک او

رخ دولت است و فرزین صدر است و شاه شاه

من بنده را که قائم شطرنج دانشم

فرزین دل است و شه خرد و رخ ضمیر راست

چون اسب و فیل نیست دلم خون همی شود

کانعام شه که باج ستاند ز ترک و هند

شاها تو را چه فخر به بخشیدن اسب و فیل

دولت ستانه بوس درست باد تا به کام