هر خشک و تر که داشتم از غم بسوختم

از ناله هفت خیمهٔ گردون شکافتم

چندین هزار نافهٔ مشک امید را

بنگاه صبر و خرمن دل را به جملگی

هر جوهری که بود بر این سقف لاجورد

گر چتر روز سوختم از دم عجب مدار

از تف دل شرار به صحرا چنان زدم

نیمی بسوختم دل خاقانی از عنا

دوش از بخار سینه بخوری بساختم

هر ساعت این خروش برآید مرا ز دل