107
شمارهٔ ۲۳۶ - در شکر ایادی شمس الدین رئیس
من که خاقانیم جفای وطن
برده ام وز جفا گریخته ام
از خسان چو سار شور انگیز
چون ملخ بر ملا گریخته ام
شاه بازم هوا گرفته بلی
کز کمین بلا گریخته ام
نه نه شهباز چه؟ که گنجشکم
کز دم اژدها گریخته ام
گرنه آزرده ام ز دست خسان
دست بر سر چرا گریخته ام
ترسم از قهر ناخدا ترسان
لاجرم در خدا گریخته ام
از کمین کمان کشان قضا
در حصار رضا گریخته ام
من ز ارجیش ز ابر دست رئیس
وقت سیل سخا گریخته ام
آن نه سیل است چیست طوفان است
پس ز طوفان سرا گریخته ام
الغریق الغریق می گویم
ز آن چناند سیل تا گریخته ام
گر همه کس ز منع بگریزد
منم آن کز عطا گریخته ام