زین خام قلتبان پدری دارم

هم زاد بود آزر نمرودش

هم طبع او چو تیشه تراشنده

روز از فلک بود همه فریادش

مریخ اگر به چرخ یکم بودی

نقرس گرفته پای گران سیرش

چون لیقهٔ دوات کهن گشته

آبش ز روی رفته و باد از سر

منبر گرفته مادر مسکینم

با آنکه بهترین خلف دهرم

کای کاش جولهستی خاقانی

با این همه که سوخته و پخته است

او نایب خداست به رزق من