مهترا بلبل انسی پس از این

فی المثل تو خود اگر آب خوری

به سفر سفره گزین خوان چه مخواه

حصه ای زین دل آبادتر است

عاقل شیر دلی باده مگیر

ز آب آن میوه که روباه خورد

عارفانه بزی اندر ره شرع

آشنای دل بیگانه شدی

مادر روزی ار افگانه فکند

آز چون نیست در سفله مزن

همچنین در پی یاران می باش

گفتی ار من به معسکر برسم

نان ترکان مخور و بر سر خوان