خاقانیا به تقویت دوست دل مبند

چون شد تو را یقین که بد و نیک ز ایزد است

ای مرد دوستان چه و از دشمنان چه باک

بر هیچ دوست تکیه مزن کو به عاقبت

وز هیچ دشمنی مشکن کو از آن قدم

گر دوست از غرور هنر بیندت نه عیب

ترسی ز طعن دشمن و گردی بلند نام

آن طعن دشمن است تو را دوستی عظیم

پس دوست دشمن است به انصاف بازبین

با هرکه دوستی کنی از دل مکن غلو

که آن دوستی و دشمنی کاین چنین بود

کز دوستی مسیح نصاری است در سعیر

گرچه مسیح را حذر است از دم یهود

طعن حرام زادگی ارچه بد است بد

گر عقلت این سخن نپذیرد که گفته ام