فضل درد سر است خاقانی

سرور عقل و تاجدار هنر

تاج بی درد سر کجا باشد

سروری بی بلا به سر نشود

پیل باشد عزیز پس همه کس

قدر سرمه بزرگ تر باشد

قابله بهر مصلحت بر طفل

شهد الفاظ داری اهل حسد

آنکه از نحل خانه گیرد شهد

عاقل آنگه رود به خانهٔ نحل

خضر و دیوار گنج کردن و بس

سرو شادابی و گمان بردی

هنرت مشک نافهٔ آهوست

وقت باشد که نافه بگشایند

بوی مشکت جهان گرفت سزد

ناسپاسی به فعل کافور است

گر تو از بوی مشک عطسه زنی

تو بر آن عطسه هم بخوان الحمد

خواجه گر نوح راست کشتی بان

دامنت بادبان کشتی شد