از بدان نیک ترس خاقانی

با خدا اعتقاد پاکان دار

بر تن دین مدار خال سپید

مشکن از طعن ناکسان که سگان

بده انصاف خود که دینداران

به گناهی ز مخلصان مازار

دوستانت خواص به، که عوام

ماه نو را چه نقص اگر گبران

گر چو جمشید جمع خاصان را

غمز کاره مباش چو خورشید

شوخ روئی مکن که پاک دلان

بیش چون نقره بوی دار مباش

باش یک دل که هرکه یک دل نیست

از دو دل دم مزن که در یک ملک

سر میفراز تا کله داران

به غرض دوستی مکن که خواص

با مهان آب زیر کاه مباش

پس نشین از صدور کز کشتی

چون کنی دوستی دلیر درآی

از خسان همت کسان مطلب

با سران گوش راست گیر به دست