چون زمان، عهد سنائی درنوشت

چون به غزنین ساحری شد زیر خاک

بلبلی زین بیضهٔ خاکی گذشت

مفلقی فرد از گذشت از کشوری

از سیوم اقلیم چون رفت آیتی

چون به پایان شد ریاحین، گل رسید

ماه چون در حیب مغرب برد سر

جان محمود ار به گوهر باز شد

در فلان تاریخ دیدم کز جهان

یوسف صدیق چون بربست نطق

اول شب بوحنیفه درگذشت

گر زمانه آیت شب محو کرد

تهنیت بادا که در باغ سخن

گر شهابی برد چرخ، اختر گذاشت

آن مثل خواندی که مرغ خانگی