رای اقضی القضاة اگر خواهد

خواجه چون خوان صبح دم فکند

نزل ارواح دوستان نو نو

دل گرسنه است قوت فرماید

بیخ دل را چو ریح صرصر کند

نیک ترسانم از فساد جهان

بر جگر صد جراحت است مرا

شحنهٔ دانش مرا منشور

رستم فضل را ز هند کرم

در دار الکتب چو باز کند

بفرستد به من سقیم صحاح

وقت هیجاست در خورد که علی

کتب علم گنج روحانی است

هم خزانهٔ فتوح بگشاید

مال دنیاست سنگ استنجا

به کرم بی جگر به خاقانی