ولیکن ز بد ده امان خلق را

ز غدری که طبع است آن خلق را

که صدقی بود بر زبان خلق را

قضائی که آید نهان خلق را

بدی کاید از آسمان خلق را

نکوئی فزون تر رسان خلق را

به دل دشمن خویش دان خلق را