طبع جهان بین که چه غمناک شد

دفتر دل ها ز وفا پاک شد

تا که جهان افعی ضحاک شد

زان مکن اندیشه که ناپاک شد

خوردن افعی همه تریاک شد

کو به سخن بر سر افلاک شد