دست درافشان چو زی تیغ درفشان آورد

گرز او در قلعهٔ البرز زلزال افکند

گر نبات از دست راد او نما یابد همی

نیزهٔ چون مارش از بر چرخ ساید نیش او

هم به تیر و هم به تدبیر ار بخواهد هر زمان

هشت خلد مجلسش را نه فلک ده یازده

بس نپاید تا کمینه چاکر از درگاه او

همچنان باشد که تاجی بر سر سلطان نهد

خود بهین سلطانی او دارد که سلطان قدر

تا چه افزاید سلیمان را که بادی از هوا

باد را زو رخصه بادا تا ز خاک درگهش