این دو خلف را بهم چه خشم و خلاف است

سود محاکا در این حدیث چه لاف است

حجت آن اژدهای کوه شکاف است

بر دو محک سپیدشان چه مصاف است

صبح بلی از عمود گنبد کاف است

کینه چه دارند کاسیا به کفاف است

از پی میم است جنگ نز پی کاف است

درگه عشرین ز جنگ هر دو معاف است

دیو چهارم به پیششان به طواف است

خاتم جمشید داشتن نه گزاف است

خاک چنین شغل خون آهوی ناف است

باطن او درد و ظاهرش همه صاف است

مشرق و مغرب تو را دو نقطهٔ قاف است

تاج سر خاندان عبد مناف است

سحر حلال آنکه با دم تو مضاف است

معجز داود بین که آهن باف است