ماه به ماه می کند شاه فلک کدیوری

مائده سازد از بره، بر صفت توانگران

موسی و سامری شود گاو و بره بپرورد

بنگه تیر ازو شود روضه صفت به تازگی

چون به دهان شیر در، خشم پلنگی آورد

تیزتر از کبوتری برج به برج می پرد

هر سر مه به برج نو بچهٔ نو برآورد

از همه کشتهٔ فلک دانهٔ خوشه خورد و بس

از سر خوشه ناگهش داس شکست در گلو

گوئی از آن رگ گلو ریخته اند در رزان

باز چو زر خالصش سخت ترازوی فلک

از پی صنع زرگری کورهٔ گرم به بود

گر به همه ترازوئی زر خلاص درخورد

ورنه ترازوی فلک زرگر قلب کار شد

عید رسید و مهرگان باد و جنیبه بر اثر

شاه طغان چرخ بین با دوغلام روز و شب

شاخ چو مریم از صفت عیسی شش مهه به بر

عیسی خرد را کند تابش ماه دایگی

میوه چو بانوی ختن در پس حجله های زر

تا که ترنج را خزان شکل جذام داده بر

نخل به جنبش آمده گرنه یهود شد چرا

سیب چو مجمری ز زر خردهٔ عود در میان

مه چو مشاطگان زده بر رخ سیب خالها

خال ز غالیه نهد هرکس، و روی سیب را

نار همه دل و دهن، دل همه خون عاشقی

خم چو پری گرفته ای، یافته صرع و کرده کف

سار به شاخسار بر، زنگی چار تاره زن

در بر بید بن نگر، لشکر مور صف زده

گرچه درخت ریخت زر، ورچه هوا فشاند در

خسرو ذوالجلالتین از ملکی و سلطنت

شاه معظم اخستان آنکه رضا و خشم او

قامت صاحب افسران، حلقهٔ افسری شده

ای به حسام نیلگون یافته ملک یوسفی

هشت بهشت و نه فلک هست بهای دولتت

از فلکی شریف تر یا شرف مشخصی

بدر ستاره موکبی، مهر فلک جنیبتی

نوح خلیل حالتی، خضر کلیم قالتی

خسرو سام دولتی، سام سپهر صولتی

ربع زمین ز درگهت ثلث نهند و بعد ازین

عالم نو بنا کند رای تو از مهندسی

امر تو نطفه افکند بهر سه نوع تا کند

عدل تو مادری کند، ملک بپرورد چنان

چرخ مدور از شرف عرش مربع از علو

خدت زلف و رخ کند از پی سنبل و سمن

کشتن حاسد تو را درد حسد نه بس بود

روی بهی کجا بود مرد زحیر را که خود

در همه طبلهٔ فلک پیلور زمانه را

خنجر گندنائیت هم به کدوی مغز او

تیغ تو صیقل هدی تا که خطیب ملک شد

آنت مفسر ظفر، خاطب اعجمی زبان

قائم پنجم آسمان، منتقم از ششم زمین

پایهٔ تخت زیبدت بر سر تاج آسمان

تخت حساب شد عدو کرده ز خاک تاج سر

تاجوران ملک را فخر ز گوهرت رسد

تا که عروس دولتت یافت عماری از فلک

نعل سمند تو سزد حلقهٔ فرج استرت

چون ز گهر سخن رود در شرف و جلال و کین

گر گذری کند عدو بر طرف ممالکت

ور جنبی ز مغکده بر در کعبه بگذرد

پاسخ او به یاسجی باز دهی که در ظفر

ای حرم تو از کرم بیت حرام خسروان

ز آن کرم است سرگران جان و سر سبکتکین

تا به صفت بود فلک صورت دیر عیسوی

باد خطاب عیسوی با سگ درگهت چنین