کار من بالا نمی گیرد در این شیب بلا

می کنم جهدی کزین خضرای خذلان بر پرم

صبح آخر دیدهٔ بختم چنان شد پرده در

با که گیرم انس کز اهل وفا بی روزیم

در همه شروان مرا حاصل نیامد نیم دوست

من حسین وقت و نااهلان یزید و شمر من

ای عراق الله جارک نیک مشعوفم به تو

گرچه جان از روزن چشم از شما بی روزی است

عذر من دانید کاینجا پای بست مادرم

تشنهٔ دل تفته ام از دجله آریدم شراب

بوی راحت چون توان برد از مزاج این دیار

پیش ما بینی کریمانی که گاه مائده

گر برای شوربائی بر در اینها شوی

مردم ای خاقانی اهریمن شدند از خشم و ظلم