ماه نو دیدی حمایل ز آسمان انگیخته

شب ز انجم گرد بر گرد حمایل طفل وار

صحف مینا را ده آیت ها گزارش کرده شب

شب گوزن افکنده گویی شاخش اینک در هوا

شب چو فصادی که ماهش مبضع و گردونش طشت

شب همانا نسر طائر خواهد افکندن که هست

زهره با ماه و شفق گوئی ز بابل جادویی است

گو ز بازد چرخ چون طفلان بعید از بهر آنک

آتشین حراقه برده گرمی از حراق چرخ

نی شرر باشد به زیر و دود بالا پس چراست

پاسبان بر بام دارد شاه وپنهان شاه چرخ

شب مگر اندود خواهد بام گیتی را به قیر

در بره مریخ گرزگاو افریدون به دست

پنبه زاری بر فلک بی آب و کیوان بهر آن

چرخ پیچان تن چو مار جان ستان و آنگه قضا

شیر با گاو و بره گرگ آشتی کرده به طبع

ساز آن رعنای صاحب بربط اندر بزم چرخ

چشم بزغاله بر آن خوشه که خرمن کرده شب

نقش جوزا چون دو مغز اندر یکی جوز از قیاس

خور به سرطان مانده تا معجون سرطانی کند

مشتری را ماهیی صید و کمانی زیردست

بخت بر زرهای انجم در ترازوی فلک

وز شهاب ناوک انداز و سماک نیزه باز