ای رای تو صیقل اختران را

خاک در تو به عرض مصحف

هر هفته ز تیغ تو عطیت

در کعبهٔ حضرت تو جبریل

چون شاخ گوزن بر در تو

دایه شده بر قریش و برمک

تا محضر نصرتت نوشتند

کانجا که محمد اندر آمد

گر دهر حرونیی نموده است

بنگر که چو دست یافت یوسف

از عالم زاده ای و پیشت

هم رد مکنش که راد مردان

قدرت ز برای کار تو ساخت

گر خاتم دست تو نزیبد

صحن فلک از بزان انجم

هست از پی بر نشست خاصت

صاحب غرضند روس و خزران

تیغ تو مزوری عجب ساخت

فتح تو به جنگ لشکر روس

رایات تو روس را علی روس

پیکان شهاب رنگ چون آب

در زهرهٔ روس رانده زهر آب

یک سهم تو خضروار بشکافت

مقراضهٔ بندگان چو مقراض

بس دوخته سگ زنت چو سوزن

اقبال تو کاب خضر خورده است

وز بس که ز خصم بر لب بحر

هم بر لب بحر بحر کردار

با ترکشت اژدهای موسی

در روم ز اژدهای تیرت

چون از مه نو زنی عطارد

گر زال ببست پر سیمرغ

بر تیر تو پر جبرئیل است

آن بیلک جبرئیل پرت

بسته کمر آسمان چو پیکان

شیران شده یاوران رزمت

سیمرغ به نامه بردن فتح

نصرت که دهد به بد سگالت

با لطف تو در میان نهاده است

کز لطف تو هم نشد گسسته

در مدحت تو به هفت اقلیم

شهباز سخن به دولت تو

با گاو زری که سامری ساخت

گر هست سخن گهر، چرا نیست

گر شادی دل ز زعفران خاست

تا حشر فذلک بقا باد

در جنت مجلست چراگاه

بزمت فلک و سرات منزل