شمارهٔ ۱۲۹ - در ستایش سلطان غیاث الدین محمد بن محمود بن محمد بن ملک شاه سلجوقی

مرغ شد اندر هوا رقص کنان صبح دم

بلبله را مرغ وار وقت سماع است هم

برلب جام اوفتاد عکس شباهنگ بام

خیز و درون پرده ساز پرده به آهنگ بم

هدیه بر دل رسان تحفه سوی لب فرس

قول سبک روح راست رطل گران پشت خم

پیش کز آسیب روز بر دو یک افتد صبوح

دیو دلی کن بدزد از فلک این یک دو دم

پیش که طاووس صبح بیضهٔ زرین نهد

از می بیضا بساز بیضهٔ مجلس ارم

گوهر می آتش است ورد خلیلش بخوان

مرغ صراحی گل است باد مسیحش بدم

نایب گل چون توئی ساقی مل هم تو باش

جام چمانه بده بر جمن جان بچم

نوبر چرخ کهن نیست به جز جام می

حامله ای ز آب خشک آتش تر در شکم

قبلهٔ خاقانی است قلهٔ می تا شود

سوخته چون سیم عقل گشته چو سیماب غم

جان صدف ده چنانک گوهر می زیر بحر

ماهچهٔ زر کند بر تن ماهی درم

خون رزان ده که هست خون روان را دیت

صیقل زنگ هوس مرهم زخم ستم

گرچه خرد در خط است بر خط می دار سر

تا خط بغداد ده دجله صفت جام جم

چشمهٔ خورشید لطف بل که سطرلاب روح

گوهر گنج حیات بل که کلید کرم

تا همه بر فال عید جان فلک فعل را

داغ سگی برنهم بر در کهف الامم

خسرو جمشید جام، سام تهمتن حسام

خضر سکندر سپاه، شاه فریدون علم

متن