باز عقلم برد از سر کاکل مشکین دوست

در دلاویژی و دلبندی سر یک موی نیست

گر نه شمشادست کز باد صبا در تاب رفت

چون قبای غنچه و پیراهن گل بر تنش

همچو خونریزی که از قتل خطا گردد خجل

تا بود عمر درازش می کند گم شانه را

نیست لعلی و دری زین گفته نازکتر کمال