ای منت جانفشان دیرینه

بفراموشیت نیامده نیز

بینو بودم هلاک خویش گمان

گو غمم خور جگر که نیست دریغ

پیر گشت و هنوز هست رقیب

تو گلی چون تو بایدم نه بهشت

سگ کویت چو دید لاغرییم

بر ندارد کمال تا دمه حشر

تا چو مجنون بساخت دفتر عشق