گفتم ار خون شد و را از دیده بیرون می کنم

گر بلا کم می کند من ناله افزون می کنم

گر که او لیلی شود من کار مجنون میکنم

تکیه بر لطف و عطای ذات بی چون می کنم

سپر در دامان کره و دشت و هامون می کنم

خویشتن را بی نیاز از گنج قارون میکنم

اژدهای نفس را یی ورد افسون میکنم