سالها شد که در تک و پوییم

وقت آن شد که از حدیقة انس

وصف قد تو پیش ابروی تو

شاکری هاست زآن دهان ما را

سر فرو برده چون سر زلفت

خلق ریزند خون ما از رشک

بافتی شاهی دو کون کمال