خال ب نسته داغ جانم

خاکی که بر آن نشان آن پاست

تارخ نهمش پس از قنا نیز

چندم ز در ای رقیب رانی

از چشم تو داد خواستم گفت

نادیده زمان وصلت ای دوست

هندوی مبارک است گفتی

من نیز در آن سرم که صد جان

در پیش کمال اگر نشینی