از حرم و دیر عزم کوی نو کردیم

و نوبت آن شد که گرد کوی نو گردیم

آن که هر صبح بی تو با دم سردیم

کی رسد آنها به ما که ما همه دردیم

ناز تو با اشک سرخ و چهره زردیم

ما سر طومار دوستی تئوردیم

جز جگر و درد درد هیچ نخوردیم