نیست کس را به حسن روی تو قیل

با لیت چشم را مضایقه چیست

می کشد سر ز خاک پای تو زلف

دل سنگین تو به جانب مهر

غم تو خوردم آنگهی کشتی

دین و دنیا فشاند بر تو کمال