طبیب عشق به خون گو بساز شربت عاشق

از آن متاع که عاشق بیار خویش فرستد

رقیب سعی نماید چو غمزه نو بخونم

دلم به زلف تو چون پی برد به سر میانت

اگر دهان تو گویند هست و نیست ز تنگی

پزم خیال تجرده ولی ز زلف بتانم

کمال روی تو دید و ز شوق در سخن آمد