چه گفت با تو شنیدی رباب و عود به گوش

سروش عاطفت از نو نوید رحمت داد

به خواب شیخ حرم دید دوش مستی را

چو جم به جام قناعت کن و سکندر وار

به چشم بی هنران باده ساقیا عیب است

از آن زمان که به خمخانه ها حدیث نو رفت

کمال با به ساقی زمی مکن پرهیز