به قامتت نرسد گر هزار سال برآید

که به فرو روده و گل به انفعال برآید

خط عذاره تو چندان که گرد خال بر آید

کجا ستاره به خورشید بیژوال برآید

که تا از آن ورق گل مرا چه فال برآید

بشارتست به دولت چوه حرف دال بر آید

تصوری نه هنوزش کزان خیال براید

بهر زمین که چکد چشمه زلال براید

که گر برآید امیدی از آن جمال برآید