سخت بیدردی بود نالیدن از درد حبیب

تا بشویم لب که بوسیدم به آن دست رقیب

چون منت مسکین ترم اول به من در آن نصیب

بارب این دولت چه خوش بودی که بودی عنقریب

بس که از زلف تو پر کردند دامن ها ز طیب

سروی و از سرو کوته همتی باشد غریب

گربر و جان در سر سروی کنی چون عندلیب