هر سحر کز سر کوی تو صبا برخیزد

که رساند بر کوی نو خاک تن من

برنخیزم پس از این از سر کویت هرگز

فتنه ها خاست از آن زلف که هندوی تو بود

چه شود گر نفی خوش بنشینی با ما

تو مپندار که بیچاره کمال از در تو