می برند از تو جفا بی سرو سامانی چند

کشور حس بتان کرد پریشان سر زلف

رفته پیکان تو در سینه و خون آمده گیر

از رخ آویختهای هر طرفی زلف بخم

بی منت رفتنه گلزار چه دامن گیرست

زاهدان فایده عشق ندانند که چیست

می کشیدی ز جگر تیر تو یک روزی کمال