زهی با بسته سودا که از سر باخبر باشد

دراز اندیشه خوانندش ولی کوته نظر باشد

کجا مشغول جانان را تمنای دگر باشد

تسلسل چون روا داری که در دور قمر باشد

بهنگام نظر خواهد که چشمم بیشتر باشد

که شام تیره روزان را همین مهر سحر باشد

که سر مستان چشمت را می از خون جگر باشد

خیال است این که هر کس را بدین دریا گذر باشد

کمال است این که در عالم به بدنامی سمر باشد