شبی که روی تو ما را چراغ مجلس شد

دو چشمت از دل و دین آنچه داشتم بردند

ز کیمیای نظر چون تو خاک زر سازی

دگر مرا به خیالت ز بی کسی چه ملال

خوش است مطرب و ساقی و من به یک دو حریف

کسی که عاقل و هشیار دیدمی محسوس

به نقش ابروی تو نیست در سراچه حسن

ز می به درد تو پرهیز ما نه از ما بود

نشد به طرز غزل هم عنان ما حافظ

کمال نسخه رندی بسی مطالعه کرد