دل من بیئو دگر دیده بینا چه کند

زان لبمه می ندهد دل که نظر بر گیرم

داغ و دردی که رسه از تو مرا حق دل است

عاشق از شوق جمال تو چو گل جامه جان

پارسا از ورع و زهد قبول تو نیافت

بار بیجرم گرفتم همه را کشت امروز

کرده از هر طرفی درد و بلاقصد کمال