پیش رخ نو دیده پری را نکو ندید

رویت ندید عاشق و به غایبانه گفت

صوفی نیافت بهره ز اوقات صبح و شام

روز نکوست روی تو شکر خدا که هیچ

کار چشم رمد گرفته گوهر فشان ما

نرگس مثال چشم تو در خواب و هم در آب

بود آرزوی جان کمال آن دهان دریغ