ای خوش آن دم کز نو بونی با دل انگاران رسد

از ضیافت خانه درد تو دل نومید نیست

کار دولت باشد آن نی سعی ما گر گاه گاه

پیش رویت دیده را از گریه میدارم نگاه

روی گل نادیده بلبل یافت نرگ صد وصال

ما و جور دشمنان بردن که دارد لذتی

دل به آزار سگ کویت نرنجاند کمال