اگر وظیفة دردت زمان زمان نرسد

حلاوتی که نرا در چه زنخدان است

تو هر طرف که کشی نیر من ز رشک آنجا

مکش مرا که ز بس لاغری همی ترسم

کجا به ما رسد آن زلف کز زنخدانت

چنین که نسبت روی تو می کنند به ماه

مرا سریست که بر خاک پاش خواهم سود

نعیم و لذت دنیا اگر چه بسیارست

کمال تا نشوی هیچ مگذر از در باره