آن شوخه به ما جز سر بیداد ندارد

کرد از من دل شیفت آن عهد شکن باز

بلبل چه فرستد سوی گل تحفه که در دست

بر عهد تو تکیه نتوان کرد و وفا نیز

هر دله که نپوشد نظر از گوشه آن چشم

تو جنگ میاموز بدان غمزه که آن شوخ

بر حال کمال ار نکنی رحم عجب نیست