شکل خود دید همانا چو ز آبت بدن است

ظلم باشد اگر از برگ گلش پیرهن است

مایه حسن و میندیش که قرض حسن است

بلبلان را سخن ار هست به سرو چمن است

بر لب از خال تو این دود که بر جان من است

بت چینش مگر آورده خراج ختن است

سخن این است که گونی تو دگرها سخن است