غارت چشم تو ما را مفلس و بیچاره ساخت

از لب شیرین تراش بوس کردی کوه کن

هر چه خورد آن نوش لب خون دل فرهاد بود

واعظ گریان چه می سازند مردم منبرت

صوفیان را زد به محراب آتش و پشمینه سوخت

از تماشای تو بی معنی است منع عاشقان

شد حمایل بکشی در گردنش دست کمال