115
شمارهٔ ۲
از پیرهنت بویی آمد به گلستان ها
کردند پر از نکهت گل ها همه دامان ها
با رشته همه چاکی شد دوخته وین طرفه
کز رشته زلف تست این چاک گریبان ها
تا خوان جمالت را آراسته به سبزی خط
افکند لب لعلت شوری به نمکدان ها
گر زلف بر افشانی در پا کنی سرها
چون لب به حدیث آری بر باد دهی جان ها
دیدار رقیب از دور افزود مرا گریه
از ابر سیه باشد افزونی باران ها
بیمار ترا محرم شربت دهد و مرهم
بی چاشنی دردت فریاد ز درمان ها
عیش و طرب عاشق درد و غم یار آمد
گر نیست گمان اینها باشد دگرت آنها
عید و کمال ار یار دارد سر قربانی
ما نیز یکی باشیم از جمله قربان ها