صوفی که ز چشم تو برد جان به سلامت

امروز گر آن لب نگرد زاهد خود کام

در دیده خیال قد تو روز جدائی

گر زلف کجت بیند امام از خم محراب

دی دید قیام تو مؤذن به نمازی

ما از پس صد پرده تماشای تو کردیم

برخیز کمال از سر ناموس که رندان