در سینه مرا غیر تو همخانه کسی نیست

دل از چه به تنگست زاغیار که امروز

در دیده تونی مردمک آن رخ ز که پوشی

این جرم که عاشق ز نو خرسند به سوزی است

زلفت به در دل چه نشسته ست چو دل رفت

تا چشم تو بر گوشه نشینان نظری کرد

می نوش کمال از لب ساقی که درین دور