درد تو زمان زمان فزون است

عقل از هوس تو بی قرار است

با عشق نر هوشمندی ما

در دست تو دل که خوانیش قلب

تا جان ز نو بافت بر سخن دست

قاف قد و نون ابروانت

تا از تو کمال حکمت آموخت